Bij Martha
woensdag 12 april 2017
Daar zat ik dan
zondag 29 januari 2017
Van zelf je billen afvegen tot aan je elleboog in de stront zitten
zondag 23 oktober 2016
De wisseling
donderdag 18 augustus 2016
Zulke kinderen
Ik keek haar even goed aan, ik was er namelijk niet zeker van of ze dit meende, maar ze keek stralend naar zoon2 alsof ze het leven met zo’n kindje al helemaal voor zich zag. Ik merkte dat ze bloedserieus was. Even stond ik in twijfel of ik haar uit de droom zou helpen. Dat ‘zulke kinderen’ naast het feit dat ze heel schattig zijn, want dat zijn ze echt, ook extreem koppig, star en tegendraads kunnen zijn. Om nog maar te zwijgen van alle medische afspraken die je moet aflopen. Om nog maar te zwijgen over de monsterlijke administratie van het pgb en de gesloten deuren die je tegenkomt, enzovoort, enzovoort. Maar ik zag haar zo verliefd kijken naar mijn zoon en vervolgens naar haar vriend, waarvan ik later merkte dat ie iets verderop stond, dat ik het niet over mijn hart kon krijgen om maar iets negatiefs te zeggen. En waarom zou ik ook? Na alle negativiteit rondom de Downtest en de openlijke discussie over hun bestaansrecht, vond ik het heerlijk om eens iemand onbezorgd en met 100% positiviteit over ´zulke kinderen´ te horen praten.
Zulke kinderen
Ik keek haar even goed aan, ik was er namelijk niet zeker van of ze dit meende, maar ze keek stralend naar zoon2 alsof ze het leven met zo’n kindje al helemaal voor zich zag. Ik merkte dat ze bloedserieus was. Even stond ik in twijfel of ik haar uit de droom zou helpen. Dat ‘zulke kinderen’ naast het feit dat ze heel schattig zijn, want dat zijn ze echt, ook extreem koppig, star en tegendraads kunnen zijn. Om nog maar te zwijgen van alle medische afspraken die je moet aflopen. Om nog maar te zwijgen over de monsterlijke administratie van het pgb en de gesloten deuren die je tegenkomt, enzovoort, enzovoort. Maar ik zag haar zo verliefd kijken naar mijn zoon en vervolgens naar haar vriend, waarvan ik later merkte dat ie iets verderop stond, dat ik het niet over mijn hart kon krijgen om maar iets negatiefs te zeggen. En waarom zou ik ook? Na alle negativiteit rondom de Downtest en de openlijke discussie over hun bestaansrecht, vond ik het heerlijk om eens iemand onbezorgd en met 100% positiviteit over ´zulke kinderen´ te horen praten.
woensdag 27 april 2016
Zo(')n Koningsdag...
Vanmorgen stond ik op en zag de zon door mijn gordijnen schijnen. Bij het zien van die stralen trok ik de de deken over mijn hoofd. Hoezo zon? Het zou gaan regenen, met bakken uit de hemel. Al twee weken was ik gefocust op deze dag. Al twee weken keek ik op weeronline om te zien hoe de dag van vandaag er uit zou komen te zien. Waarom? Voor het eerst van mijn leven had ik het voornemen om met mijn jongens op de vrijmarkt te gaan staan. Ik heb nog nooit van mijn leven op de vrijmarkt gestaan, ik ben namelijk jarig op 30 april. Voor mij nooit een optie dus om de verkoper uit te hangen. Maar nu, nu is alles anders. Niet langer valt deze feestdag op mijn verjaardag. Ik heb er wel twee jaar aan moeten wennen hoor. Twee jaar lang heb ik me een verloren schaap gevoeld op mijn verjaardag. Dit jaar zou dat anders zijn. Ik moest mijn rug rechten, ik ben geen verloren schaap! Ik ga nu eindelijk doen wat miljoenen mensen al jaren doen, namelijk op de vrijmarkt staan. Het afgelopen jaar had ik spullen op mijn zolder verzameld. Verwoed heb ik de kamers met de jongens opgeruimd en het voelde heerlijk, al die leegte in de kamertjes. We zijn eindelijk zo ver dat er echt speelgoed weg kan. Ik kan je zeggen dat dit heel lang duurt met drie zoons. De zoons zelf kregen er ook lol in. Ze hadden zelfs al een soort verdeelsleutel gemaakt voor de winst (het is niet nodig om toe te lichten dat zoon1 dit bedacht heeft en zijn verdeelsleutel niet geheel eerlijk was ;-) )
Twee weken geleden kreeg ik het weersvoorspelling voor deze dag voor het eerst onder ogen. Het zou bar en bar slecht worden op Koningsdag. Bij iedere dag die verstreek en ik naar het weerbericht keek, gingen mijn schouders meer hangen. Mijn zus had nog goede moed. Ze zei dat het vast niet zo slecht zou worden. Eerst geloofde ik haar, ik wilde het geloven. Maar ze had het mis, het bleef slecht. Gisteren heb ik definitief de knoop doorgehakt. We gaan niet staan in die barre kou. Ik ben toch niet gek? Ondertussen bekroop me de paniek wat ik toch met al die spullen aan moest. Een gedeelte van mijn zolder stond volledig vol met spullen. Degenen die mij kennen, weten dat ik daar heel slecht tegen kan. Ik bewaar bijna nooit wat. Eens in de zoveel tijd wordt het huis geruimd om het vervolgens weer vol te laten lopen met andere spullen. Het afgelopen jaar is er helemaal niks uit gegaan, alleen maar bij gekomen. Ik telde de maanden en de weken af tot Koningsdag, dan zou ik eindelijk verlost zijn van die zooi. Dat het hele feest niet door ging, was een klein drama voor mij, een lichte paniekaanval moest ik de kop indrukken. Hoe kom ik van die spullen af? Naar die lege plek op zolder, waar ik zo naar verlangde, kon ik nu wel fluiten.
Zwaar teleurgesteld ging ik gisterenavond naar bed. Ik keek nog eenmaal op weeronline… Nog steeds zou het vreselijk weer worden.
En toen deed ik vanmorgen om half negen mijn ogen open…. ZON!!!! Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik stak mijn hoofd naar buiten om het zeker te weten. Het was echt waar, er was zon. Waarom? Wat was de reden achter deze actie. Was het om mij te plagen? Ik heb er de hele ochtend zwaar de kolere in gehad. Opgelucht was ik toen er om een uur of een toch een buitje viel. Zie je wel, anders hadden we in die bui gestaan, zeiden we tegen elkaar. Maar het buitje was van korte duur, de zon ging weer schijnen en ik ging weer verder met mopperen. Om een uur of twee gingen we richting het feestgedruis. We gingen als eerste naar de cultuurdag, want dat was overdekt, maar dat viel bijna net zo tegen als die zon die ik vanmorgen door de gordijnen zag prikken.
In het centrum van Almere Haven was het beter vertoeven, al was het daar een troosteloze bedoening. Maar toen het ook nog eens begon te hagelen was mijn dag weer helemaal goed. Zie je wel, we hadden niet buiten willen staan met onze spullen.
We genoten nog even van een ijsje onder het afdak van Mariola en zijn toen thuis enigszins voldaan aan de warme koffie en thee gegaan.
Het idee om op de vrijmarkt te staan heb ik voor altijd en eeuwig van mij afgezet, hopelijk is daarmee Koningsdag 2017 weer verzekerd van mooi weer en kan ik gezellig met mijn jongens slenteren langs de kleedjes om zo de lege plek op mijn zolder weer aan te vullen.
dinsdag 16 februari 2016
Kleuter zoekt vrouw
Nu behandelen ze het thema beroepen in groep 1/2 B van de basisschool. Zo kwam hij van de week thuis met een mooie tekening van een tuinman met een hark in zijn handen. De juf had hem wel 5 keer terug naar zijn plek moeten sturen omdat hij zich er wel heel makkelijk vanaf maakte. “Maar hé,” moet hij gedacht hebben, “Ik wil tuinman worden, geen kunstenaar!”
Toen we vanmiddag thuis kwamen, zag ik hem denken. Hij bleef lang in die ernstige gedachten, maar uiteindelijk vroeg hij mij: “Als ik vader wordt, hoe vind ik dan mijn werk?” Ik was nog aan het denken over een geschikt antwoord, want hoe leg je aan een kleuter uit dat je op verschillende manieren aan een baan kunt komen. Je kunt voor jezelf beginnen als tuinman. Je kunt ook bij een andere tuinman in dienst treden, maar dan moet je eerst solliciteren. Vooral tegen het laatste zag ik op om uit te leggen. Niet omdat solliciteren zo vervelend is, maar moet je daar een kleuter nu al mee belasten? Vrijwel zeker wist ik dat ik door dat laatste antwoord te geven, ik hem nieuwe informatie zou verschaffen om door te vragen. Voordat ik mijn antwoord bedacht had, ging hij al verder. “Maar als jij later oma bent en papa is een opa, dan komen jullie toch bij mij wonen? Nou dan kunnen jullie mij helpen zoeken naar mijn werk.” Ik vond het een meesterlijke beredenering en ik vertelde hem dan ook dat wij hem later best kunnen helpen zoeken naar zijn werk.
Hij was gerustgesteld en tevreden ging hij verder met zijn spel. Ik nam een slokje van mijn thee en ging eveneens tevreden verder waar ik mee bezig was. Weer een zorg minder voor zoon3